Wziąć czy wziąść – pytasz sam czasem zastanawiam się, kiedy wziąć, a kiedy wziąść? Jakie słowa brać, jakiego czasownika użyć? To pytanie ciągle powraca, jak nieśmiały gość, który waha się między dwiema drogami. Jednakże istnieje jedynie poprawna forma, która nie pozostawia miejsca na niepewność. Wziąć – czasownik, który wymaga precyzji. Tak więc jeśli zastanawiasz się wziąć czy wziąść, to wybieraj zawsze czasownik wziąć bo to on przedstawia poprawną formę.
Czasownik wziąć
Czasownika wziąć nie wolno mylić z jego bliskim krewnym, wziąść. To jak z dwoma bliźniakami – wyglądają podobnie, ale ich istota i znaczenie są inne. Poprawna pisownia z pewnością pomaga uniknąć zamieszania, ale to poprawna forma jest kluczem do sukcesu.
Co oznacza wziąść?
Wziąć – to wziąć coś na swoje barki, zająć się tym. To jak płacić cenę za coś, wyłożyć koszt na stole i przyjąć go. To akceptować odpowiedzialność za swoje czyny i brać na siebie ciężar decyzji. Ale wziąść? Rzadko się pojawia, jak nieśmiały krewny, który trudno go zauważyć. To jak znikający dym, który wciąż można wyczuć, ale nie dostrzec.
W szlacheckim stanie trudno jest brać, ale jeszcze trudniej jest wziąść. To jak zasady języka, które mówią nam, jakich form używać. Mówią nam, jak zająć swoje miejsce w prawidłowym użyciu czasownika. I chociaż szlacheckim stanie trudno jest brać, to poprawna forma wziąć jest jak szlachcic wśród czasowników – dumny, szanowany, niezachwiany.
Wziąć, to poprawna forma, wymowa, która jest jak melodia na naszych ustach. Nie ma miejsca na niepoprawne formy, na wyjątki. Stawiamy na jasność, klarowność i precyzję. I wtedy, kiedy usiądę z piórem w dłoni, to właśnie wziąć piszemy. Piszemy, by wyjaśnić, by przybliżyć, by rozjaśnić. Piszemy, by pokazać moc słów, które zgrabnie układają się wzdłuż kartki.
Tak więc, oto aspekt, który warto jąć. Wyjaśnienia, które prowadzą nas do poprawnej formy. Formy, które świecą jak gwiazdy na nocnym niebie. Poprawne słowa, których wymowa jest jak symfonia. Nie bójmy się wziąć odpowiedzialności za nasze wybory językowe, za nasze pióro, które tworzy. Wziąć, to klucz do jasności, do precyzji, do sukcesu.
Jak piszemy: wziąść czy wziąć? Już wszystko jasne!
Tak więc, czy masz wziąć czy wziąść? Wybór jest prosty, jak słońce na niebie. Jedyną poprawną formą jest wziąć – czasownik, który sprawia, że nasze słowa nabierają mocy. Wziąść jest to niepoprawna forma i tak nie należy mówić, ani pisać. Tak jak nie mówi się też braść <facepalm> Niech więc wziąć będzie naszym towarzyszem, naszym przewodnikiem w gąszczu języka. Wziąć, to poprawna forma, która otwiera przed nami drzwi do zrozumienia i piękna słów.
Tylko wziąć! Przykłady z literatury
Tylko wziąć! Te słowa brzmią jak mantra, która przywołuje w naszej wyobraźni obrazy i historie, w których główni bohaterowie stawiają czoła wyzwaniom i podejmują decyzje. Literatura pełna jest przykładów, które wyróżniają siłę i determinację wzięcia czegoś w swoje ręce.
Ernest Hemingway, mistrz narracji pełnej męskiej determinacji, powiedział kiedyś: „Ile razy człowiek musi otrzymać pięść w twarz, zanim nauczy się, że musi tylko wziąć to, czego chce?” W jego powieściach, takich jak „Staruszek i morze” czy „Komu bije dzwon”, bohaterowie biorą na swoje barki los i stają do walki, niezależnie od przeciwności.
Mój ulubiony rosyjski pisarz Fiodor Dostojewski również odwoływał się do idei wzięcia, kiedy w „Zbrodni i karze” napisał: „Człowiek tylko musi wziąć decyzję, żeby przekształcić wszystko, żeby się zmienić.” W „Zbrodni i karze” Raskolnikow mierzy się z własnym sumieniem. Musi wziąć odpowiedzialność za swoje złe czyny.
Przywołując słowa Jacka Londona: „Tylko wziąć ryzyko, zaryzykować, to jest życie!” W swojej powieści „Biały Kieł”, London przedstawia historię Wilka – dzikiego psa, który musi wziąć walkę o przetrwanie w dzikiej naturze Alaski. To historia o sile wzięcia, o zapanowaniu nad losem.
Wreszcie, nie można zapomnieć o słowach mistrza awangardy literackiej. Irlandzki pisarz Jamesa Joyce, w „Ulysses” zauważył: „Wziąć to, co cię kręci”. W swoojej monumentalnej powieści Joyce pokazał jedno z najważniejszych przesłanek życia. Trzeba wziąć w swoje ręce to, co nas pasjonuje i czym jesteśmy zafascynowani. Jakie to oczywiste…ale i mądre.
W tych przykładach z literatury widzimy, że wziąć to nie tylko czasownik, to postawa, determinacja i odwaga. To nie tylko podjąć działanie, ale też przyjąć na siebie odpowiedzialność za nasze wybory. Tylko wziąć! W tych dwóch słowach kryje się cała moc, która prowadzi nas przez życie, niezależnie od trudności i przeciwności.
